ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Η παρούσα κρίση φέρνει στο προσκήνιο μια σειρά παραγνωρισμένα ρίσκα, όπως αυτό του κινδύνου της ρευστότητας και του κόστους ρευστοποίησης. Τι σημαίνει, πώς λειτουργεί και πώς επηρεάζει την ελληνική αγορά. Γράφει ο Νικόλαος Δ. Φίλιππας.

Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση ανέδειξε την ύπαρξη μιας σειράς κινδύνων οι οποίοι, ενώ προϋπήρχαν επί σειρά ετών, είχαν θεωρηθεί ήσσονος σημασίας. Ένας από αυτούς τους κινδύνους, ο οποίος αναδείχθηκε και έγινε πιο έντονος κατά τη διάρκεια της παρούσας κρίσης, είναι ο κίνδυνος ρευστότητας (liquidity risk).

Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση κλόνισε δικαιολογημένα την εμπιστοσύνη των επενδυτών στους μετοχικούς τίτλους. Οι επενδυτές πλέον προτιμούν να τοποθετούν τα κεφάλαιά τους σε υψηλότοκες προθεσμιακές καταθέσεις. Όμως σε τέτοιες καταστάσεις πλήρους απαξίωσης των εισηγμένων επιχειρήσεων κρύβονται οι πραγματικές επενδυτικές ευκαιρίες. Μάλιστα έχουν αναπτυχθεί διάφορες στρατηγικές τις οποίες κάποιος μπορεί να ακολουθήσει ώστε να εκμεταλλευτεί τέτοιες χρηματιστηριακές κρίσεις.

Η δυσκολία στην ανάγνωση ωραιοποιημένων αποτελεσμάτων και η παραποίηση λογιστικών καταστάσεων μεταφέρουν πλούτο από τους μικροεπενδυτές στους μεγαλομετόχους. Γράφει ο Νικόλαος Δ. Φίλιππας.

Η εμπιστοσύνη στην ακριβοδίκαιη αποτύπωση των λογιστικών καταστάσεων συμβάλλει καθοριστικά στην διαφάνεια και στην δίκαιη αποτίμηση των μετοχικών τίτλων. Αντίθετα, η λανθασμένη αποτύπωση της χρηματοοικονομικής θέσης και ως εκ τούτου της απόδοσης της επιχείρησης έχει σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις, καθώς μεταφέρει πλούτο από τους μικροεπενδυτές στους μεγαλομετόχους.

Τα πολύπλοκα λογιστικά πρότυπα καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την κατανόηση της χρηματοοικονομικής κατάστασης και ως εκ τούτου τη λειτουργική επίδοση των εταιρειών. Οι επενδυτές επί πολλά χρόνια συνήθιζαν να εμπιστεύονται τους ορκωτούς ελεγκτές και τους χρηματοοικονομικούς αναλυτές για την ερμηνεία των χρηματοοικονομικών καταστάσεων και τον σχολιασμό της υγιούς ή όχι οικονομικής θέσης των εισηγμένων εταιρειών.

Το επενδυτικό κοινό γίνεται όλο και πιο απαιτητικό για την ποιότητα της πληροφόρησης σχετικά με τα χαρακτηριστικά που αφορούν την αξιολόγηση των επενδυτικών επιλογών του. Το σημαντικότερο ίσως από αυτά είναι και ο κίνδυνός τους.

Στις ανεπτυγμένες κεφαλαιαγορές, διάφοροι αξιόπιστοι οργανισμοί προσφέρουν στους πελάτες τους, μεταξύ άλλων, και στοιχεία τα οποία προσεγγίζουν τον κίνδυνο εναλλακτικών επενδύσεων όπως μετοχών και αμοιβαίων κεφαλαίων. Στην Ελλάδα, η υπάρχουσα σχετική πληροφόρηση περιορίζεται στην περιγραφή των κινδύνων των μετοχικών τίτλων.

Είναι γνωστό ότι οι βασικές διαστάσεις για τη σωστή αξιολόγηση των επενδύσεων είναι δύο: η απόδοση και ο κίνδυνος. Οι επενδυτές στο πλαίσιο της επιλογής εναλλακτικών περιουσιακών στοιχείων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη και τις δύο αυτές διαστάσεις. Η απόδοση του αμοιβαίου κεφαλαίου ορίζεται ως η διαφορά της τιμής εξαγοράς του (συμπεριλαμβανομένων και των μερισμάτων που τυχόν διανεμήθηκαν) και της τιμής διάθεσής του, διαιρούμενης με την τιμή διάθεσής του.

Σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές μελέτες, η συνετή χρήση των stock option plans στο σύνολο των εργαζομένων εχει θετική επίδραση στις πωλήσεις και στην αποδοτικότητα των κεφαλαίων τόσο των ιδιωτικών όσο και των δημόσιων επιχειρήσεων. Ωστόσο, υπάρχουν και πρακτικές που πρέπει να αποφεύγονται, γράφει ο Νικόλαος Δ. Φίλιππας.

Η συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη και στην ιδιοκτησία της εταιρείας έχει αναγνωριστεί ως μια μεγάλη συμβολή στην επίτευξη των κοινωνικοοικονομικών στόχων της επιχειρηματικότητας και της προσαρμοστικότητας της εταιρείας, ιδιαίτερα στις νέες ανταγωνιστικές παγκόσμιες εξελίξεις.

Η ελληνική οικονομία τα τελευταία 3 χρόνια διακρίνεται από μια σταθερότητα στους ρυθμούς ανάπτυξης, από δημοσιονομική σταθερότητα και περιορισμό του πληθωρισμού. Οι συνθήκες αυτές είναι κατ’ αρχάς ιδιαιτέρως ικανοποιητικές για τη μελλοντική ανάπτυξη όλων των τομέων της εγχώριας οικονομίας. Όμως ως κοινωνία ήρθε η ώρα για έναν ειλικρινή διάλογο για το μέλλον των επόμενων γενεών που σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται να είναι αβέβαιο. Γράφει ο Νικόλαος Δ. Φίλιππας.

Η παγκοσμιοποίηση των αγορών χρήματος και κεφαλαίου και η ενσωμάτωση νέων χωρών στη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα έχει δημιουργήσει νέες συνθήκες στο παγκόσμιο χωριό, οι οποίες πρέπει να αποτελέσουν κατ’ αρχάς αντικείμενο διαλόγου.