ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Επενδύσεις σε μία ή σε πολλές χώρες; Μακροπρόθεσμες ή βραχυπρόθεσμες θέσεις; Από τι εξαρτώνται οι αποδόσεις του κεφαλαίου σας και τι επιπτώσεις έχουν οι… ακατανόητες τοποθετήσεις; Ο Καθηγητής κ. Νικόλαος Δ. Φίλιππας απαντά σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα, σκιαγραφώντας το ιδανικό προφίλ μιας επιτυχημένης επενδυτικής στρατηγικής.

Η αναγκαιότητα διαφοροποίησης και αναπροσαρμογής των επενδύσεων διαχρονικά, η σημασία ελέγχου του κινδύνου αλλά και η στοχευμένη επενδυτική στρατηγική αποτελούν μερικές από τις 20 τακτικές – συμβουλές για επιτυχημένες μακροπρόθεσμες επενδύσεις.

Το 2005, σε αντίθεση με το 2004, σχεδόν ολόκληρη η αγορά των μετοχικών Α/Κ εσωτερικού προσέφερε ικανοποιητικές αποδόσεις στους μεριδιούχους της, τονίζει ο Νικόλαος Δ. Φίλιππας, Καθηγητής Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως 28 Α/Κ ξεπέρασαν σε απόδοση τον Γενικό Δείκτη. Σε όρους συνδυασμένης απόδοσης, προσαρμοσμένης στον κίνδυνο, 42 Α/Κ ξεπέρασαν το Δείκτη. Αναλυτική παρουσίαση. Τα συμπεράσματα.

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η πλειοψηφία των μετοχικών Αμοιβαίων Κεφαλαίων εσωτερικού προσέφεραν ικανοποιητικές αποδόσεις στους μεριδιούχους τους, αναδεικνύοντας τον μακροπρόθεσμο χαρακτήρα τους.

Η προβλεψιμότητα των αποδόσεων των μετοχικών τίτλων ή άλλων μορφών επενδύσεων έχει απασχολήσει εκτενώς τόσο την ακαδημαϊκή κοινότητα, όσο και τους επαγγελματίες της αγοράς. Στη χρηματοοικονομική επιστήμη υπάρχουν εναλλακτικές προσεγγίσεις στο θέμα αυτό.

Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που κυοφορούνται ή υλοποιούνται, ιδιαίτερα στον Δημόσιο τομέα φαίνεται να στηρίζονται θερμά από τις αγορές χρήματος και κεφαλαίου, διαπιστώνει ο κ. Νικόλαος Δ. Φίλιππας, Καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Οι 3 αναδιανομές εισοδημάτων που ”υπέστη” η Ελλάδα. Τρεις επιπλέον καθοριστικοί παράγοντες. Η πορεία των κρατικών χαρτιών μετά τις εκλογές του 2004.

Η ελληνική κοινωνία έχει βιώσει τα τελευταία 25 χρόνια τρεις τουλάχιστον σοβαρές αναδιανομές του εισοδήματός της. Στη δεκαετία του ’80, οι τότε κυβερνήσεις προχώρησαν σε ανεξέλεγκτο δανεισμό δημιουργώντας πρόσκαιρη ευημερία στις τότε γενεές, εις βάρος όμως των αντίστοιχων μελλοντικών.

Οι θεωρητικοί της χρηματοοικονομικής έχουν αναπτύξει σημαντικά υποδείγματα πρόβλεψης της χρεοκοπίας των εισηγμένων στις χρηματιστηριακές αγορές εταιρειών. Ίσως το σημαντικότερο από αυτά είναι το κριτήριο Ζ, το οποίο αναπτύχθηκε το 1968 από τον καθηγητή Edward I. Αltman.

Το συγκεκριμένο κριτήριο είναι ένας γραμμικός συνδυασμός πέντε επιμέρους δεικτών, με διαφορετικά ποσοστά συμμετοχής, τα οποία έχουν προσδιορισθεί εκ των προτέρων από τον καθηγητή Altman. Πιο συγκεκριμένα, οι επιμέρους δείκτες είναι οι εξής: κεφάλαιο κίνησης/σύνολο ενεργητικού (X1), παρακρατούμενα κέρδη/ σύνολο ενεργητικού (X2), κέρδη προ φόρων και τόκων/σύνολο ενεργητικού (X3), χρηματιστηριακή αξία μετοχών/σύνολο υποχρεώσεων (X4) και πωλήσεις/σύνολο ενεργητικού (Χ5).

Η ύπαρξη ή μη της επαναληπτικότητας της επίδοσης των διαχειριστών των Αμοιβαίων Κεφαλαίων είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα στον χώρο της χρηματοοικονομικής. Ο έλεγχος αυτός είναι ιδιαίτερης σπουδαιότητας, διότι μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τους καλούς διαχειριστές, οι οποίοι παραμένουν καλοί στην πορεία του χρόνου, και ταυτόχρονα να διαχωρίσουμε την ικανότητα από την τύχη. Επομένως, η πληροφορία αυτή θα έχει ιδιαίτερο πρακτικό ενδιαφέρον, αφού οι επενδυτές θα μπορούν να αποφασίσουν εάν θα παραμείνουν σε ένα αποτυχημένο αμοιβαίο κεφάλαιο ή θα μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε ένα αντίστοιχο επιτυχημένο.