Δημοσιευμένα στον τύπο

Τις δέκα προτεραιότητες που θα πρέπει να αποτελέσουν κυρίαρχα στοιχεία της ελληνικής στρατηγικής για να εισέλθει η χώρα σε μακροπρόθεσμη αναπτυξιακή τροχιά θέτει ο Καθηγητής Χρηματοοικονομικής Νικόλαος Δ. Φίλιππας. Αυτονόητη προϋπόθεση η πολιτική σταθερότητα και η γραμμή χρηματοδότησης.

Εδώ και χρόνια η παγκοσμιοποίηση έχει δημιουργήσει σημαντικές διεθνείς κοινωνικές και οικονομικές ανατροπές, εις βάρος κυρίως των υπερχρεωμένων ανεπτυγμένων και εν πολλοίς γερασμένων δυτικών κοινωνιών και υπέρ των… αναπτυσσομένων οικονομιών.

Σαφείς αλλά εύθραυστες οι ενδείξεις εξόδου της οικονομίας από την κρίση γράφει ο Νικόλαος Δ. Φίλιππας. Τι έγινε, πώς επηρέασε και ποιο είναι τώρα το ζητούμενο. Τα νέα δεδομένα που διαμορφώνουν οι τεκτονικές αλλαγές της παγκοσμιοποίησης.

Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά χρηματοπιστωτικής κρίσης εξακολουθούμε να βιώνουμε τις μετασεισμικές δονήσεις της. Τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και οι χώρες που ήταν υπερβολικά δανεισμένες ή είχαν χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες ήταν αυτές που επλήγησαν περισσότερο από τη συστημική αυτή κρίση, με τις αγορές να αποδεικνύονται ανελέητες για όσους βρεθούν σε αδυναμία.

Παρά τις δικαιολογημένες σε πολλές περιπτώσεις ενστάσεις για την αντικειμενικότητα της βαθμολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας του χρέους των κρατών από τους γνωστούς οίκους αξιολόγησης, η πραγματικότητα είναι ότι οι σχετικές αξιολογήσεις επηρεάζουν καθοριστικά τους συμμετέχοντες στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου και τις ροές των κεφαλαίων από και προς τις διάφορες χώρες.

H σταδιακή ανάκτηση της εμπιστοσύνης της χώρας μας από τη μεριά των αγορών είναι δεδομένη και η ουσιαστική περαιτέρω αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας είναι πλέον καθοριστικής σημασίας για την αποκατάσταση της χρηματοδότησης και για την ανάπτυξη της οικονομίας.

Ο αυξανόμενος συσσωρευμένος πλούτος και η κατανάλωση των αναδυόμενων οικονομιών και των χωρών BRICs, έχουν αλλάξει ριζικά την εικόνα του πλανήτη και θα διαμορφώσουν το μέλλον και το διεθνή καταμερισμό του πλούτου. Αυτό έχει ήδη συμβεί σε μεγάλο βαθμό!

Πράγματι, η συνεισφορά των αναδυόμενων αγορών στον παγκόσμιο ρυθμό ανάπτυξης αυξήθηκε από 35% τη δεκαετία του 1980 στο 70% τη δεκαετία του 2000. Μέχρι το 2029 και ενδεχομένως και νωρίτερα, η Κίνα θα έχει ξεπεράσει τις Η.Π.Α. ως η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως και μέχρι το 2028 η Ινδία αναμένεται να καταλάβει την τρίτη θέση μπροστά από τη Γερμανία και την Ιαπωνία (Silverstein et al., 2012).