Η αρχή της ισότητας των φύλων, η οποία βασίζεται στους πυλώνες της διαφορετικότητας και της συμπερίληψης, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που απασχολούν τόσο τους διεθνείς οργανισμούς, όσο και τις σύγχρονες επιχειρήσεις, οι οποίες καλούνται να την ενσωματώσουν έμπρακτα στην κουλτούρα και τον τρόπο λειτουργίας τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΟΗΕ χαρακτηρίζει την ισότητα των φύλων ως την μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πολλές φορές, ακόμα και από ειδικούς, γίνεται σύγχυση στη χρήση των εννοιών του οικονομικού και του χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού, οι οποίες ναι μεν είναι αλληλένδετες και σχετίζονται με την κατανόηση και την διαχείριση των χρημάτων …είναι όμως διακριτές! Ενώ λοιπόν διαθέτουν κάποιες ομοιότητες, επικεντρώνονται σε διαφορετικές πτυχές των οικονομικών και των χρηματοοικονομικών γνώσεων και δεξιοτήτων.
Στο άρθρο αυτό γίνεται μια σύντομη ανάλυση των δύο αυτών εννοιών, με σκοπό να παρουσιαστεί η επιμέρους στόχευσή τους, καθώς επίσης και κάποιες από τις θεμελιώδεις διαφορές τους.
Η μείωση του έμφυλου μισθολογικού χάσματος, και γενικότερα των έμφυλων διακρίσεων στο εργασιακό περιβάλλον, αποτελεί ένα μείζον θέμα στην ατζέντα κορυφαίων διεθνών οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ και η ΕΕ.
Ο ΟΗΕ μάλιστα χαρακτηρίζει την ισότητα των δυο φύλων ως τη μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην παγκόσμια προσπάθεια που συντελείται για την ενίσχυση της θέσης της γυναίκας στον εργασιακό χώρο, το UN Global Compact, σε συνεργασία με το UN Women, προχώρησε στον καθορισμό επτά κατευθυντήριων αρχών για την ενδυνάμωση των γυναικών (Women’s Empowerment Principles).
Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα πολιτικής στην παγκόσμια ατζέντα αποτελεί η μισθολογική απόκλιση των δύο φύλων.
Ως μισθολογική απόκλιση μεταξύ των δύο φύλων (gender pay gap) ορίζεται η διαφορά μεταξύ των μέσων ακαθάριστων, ωριαίων εισοδημάτων των εργαζόμενων αντρών και γυναικών.
Τυπικά, ο όρος αυτός καλύπτει ένα ευρύτερο φάσμα εννοιών, πέρα από τη μισθολογική διάκριση αυτή καθαυτή. Εμπερικλείει ένα μεγάλο αριθμό ανισοτήτων που βιώνουν σε καθημερινό επίπεδο οι γυναίκες, όσον αφορά στην εργασία, στην επαγγελματική τους ανέλιξη και στη λήψη ανταμοιβών για την αναγνώριση της εργασίας τους.
Μία σειρά από παράγοντες, όπως το άγχος, η μοναξιά, η ψευδαίσθηση του εύκολου κέρδους και η ευκολία με την οποία μπορούμε να παίξουμε μέσω του διαδικτύου, έχουν εκτοξεύσει τις δαπάνες για τον επίσημο τζόγο το 2022, στο αστρονομικό ποσό των 29 δισ. ευρώ ή στο 13,8% του Α.Ε.Π.
Την ίδια στιγμή, για άλλους λόγους, τα χρήματα που δαπανήσαμε για να προστατευθούμε από τους διάφορους κινδύνους το 2022, μέσω των ασφαλιστικών εταιρειών, ήταν μόλις 4,8 δισ. ευρώ.
Τέλος, στα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Α.), έναν σημαντικό θεσμό αποταμίευσης που προσφέρει προστασία για την συνταξιοδοτική περίοδο, έχουν επενδυθεί συνολικά μόλις 1,83 δισ. ευρώ!
Στη χώρα μας η επαγγελματική ασφάλιση (2ος Πυλώνας) βρίσκεται ακόμα σε νηπιακή φάση ανάπτυξης. Το αποτέλεσμα αυτό δυστυχώς δεν είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά και μόνο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης ή κρίσης χρέους και της μακροχρόνιας ύφεσης. Επιπλέον, δεν σχετίζεται άμεσα με τις πρόσφατες κρίσεις της πανδημίας, του πολέμου στην Ουκρανία και της ενεργειακής αστάθειας. Οι αιτίες της ισχνής ανάπτυξης της επαγγελματικής ασφάλισης συνδέονται άρρηκτα με ζητήματα κουλτούρας της ελληνικής κοινωνίας που διαμορφώθηκαν από κοινωνικοπολιτικές ζυμώσεις δεκαετιών, ιδεολογικές αγκυλώσεις και φυσικά τις χρόνιες παθογένειες λειτουργίας του εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.